..................
အို . . ခရီးသြား
ဘ၀ ကား
အားထားလို႔သာ စီးၾကပါ။
အခ်င္းခ်င္းပဲ
ၾကပ္ၾကပ္တည္း
နည္းနည္းေလးေတာ့ သီးခံပါ။
ဂီယာတုတ္ေထာက္
ဆီမီးေပ်ာက္
ကတ္ေတာက္ကလည္း လြန္ခ်ဴခ်ာ။
ေမာ္တာတြက္ကပ္
တြန္းစတပ္
အရပ္ကူပါ လူ၀ုိင္းပါ။
ပလပ္တစ္လံုး
ဆီတစ္ပံုး
ကုန္ရုန္းလို႔သာ ဆြဲဦးမွာ။
ဟြန္းကမျမည္
ဘက္ထရီ
မုိးရည္နည္းနည္းမ်ားလို႔ပါ။
တာယာႏွစ္လံုး
ကြန္ေပါင္းသံုး
ႏွစ္လံုးက်န္တာ ဗားကရာ။
ဆံသဆုိင္နား
သတိထား
ပါးပါးေလးမို႔ ကြဲတတ္တာ။
တုိင္ကီထုထား
ေဘာဒီသား
သံျပားခ်ည္းပဲ ယံုလုိက္ပါ။
ယပ္ေတာင္ေလးမ်ား
ေဆာင္လို႔ထား
အဲယားကြန္းေတာင္ပ်င္းတယ္ဗ်ာ။
ပါ၀ါ၀င္းဒိုး
လက္အားကိုး
မုိးေလးရြာေတာ့ေပ်ာ္စရာ။
ထုိင္ခံုရႊဲစို
မုိးကယုိ
ပရုိကိုးသာ ေဆာင္ထားပါ။
အိုဗာ၀ိတ္တိုး
ေလးလည္းက်ဳိး
လမ္းဆိုးတာက ျပႆနာ။
စည္းကမ္းေဖာက္ျပန္
ခရာသံ
ခ်လံေလးေတာ့ ေၾကာက္တယ္ကြာ။
ခ်က္ဆီလည္းပ်က္
ဖရိမ္အက္
သက္တမ္းတိုးေတာ့ ခက္တယ္ဗ်ာ။
ေခၽြးတလံုးလံုး
အားသြန္ရုန္း
ဂတ္ဆံုးေရာက္မွ နားရမွာ။
အို . .မိတ္ေဆြမ်ား
ဘ၀ကား
သနားသျဖင့္ ညွာတာပါ။
မင္းလူ။
No comments:
Post a Comment